(داستان های فارسی، قرن 14)

در این مثنوی سنایی با زبانی تمثیلی سفر روح به عالم جسمانی و سپس بازگشت آن به عالم علوی را شرح داده است.

رز چیزی را که می دید باور نمی کرد. پرنده هایی که بدون بال از بالای تبه می پریدند.

داستان هایی که معمولا از گذشته افراد روایت می شوند و در دل خود درسی نهفته دارند....

شگفتی نوشته‌های تانیزاکی هم در تنوع محتوا و هم سبک آنهاست، و نیز در انسجامی که موضوعِ داستان‌ها دارد

احساس می کنم بزرگتر شده ام، طوری که انگار از حدومرزهای گذشته ام عبور کرده ام، حدومرزهایی بی ارزش و کم اهمیت برای همین هم فکر می کنم همه ی انسان ها باید حق کشتن داشته باشند