شاید این رمان انسانی‌ترین، خصوصی‌ترین و نزدیک‌ترین تصویری باشد که از تشویش‌ها، درونیات و زندگی و زمانه‌ی یک فیلسوف می‌خوانیم.

اگر چشمانت را بگشایی شب دروازه های خزه اش را باز می گشاید

من به تو می گویم تا آخرین پشیزی را که داری نپردازی از آن جا بیرون نخواهی آمد.

هیچ چیز را باور نکنید، مهم نیست آن را کجا می خوانید یا چه کسی آن را گفته است

تاحالا از خودتان پرسيده‌‌ ايد چگونه مي‌‌توانيد شادتر باشيد؟

این گفت‌ و گو است که انسان‌ها را در مقابل یکدیگر قرار می‌ دهد و موجب می‌ شود که ما از خلال تعارضات و توافقات اندیشه بشری عبور کنیم