مدتی پیش حرفش بود که نرم افزاری شاخته شده که می شود سوژه و ژانر و ساختار را به آن داد و داستان حاضر و آماده تحویل گرفت. شاید بشود، نمی دانم، اما اطمینان می دهم هیچ ماشینی در داستان هایش امتداد نمی یابد، زندگی نمی کند، نفس نمی کشد.

لیزا رادمن که در دهه 1960 در کیپ کاد بزرگ شد، یک دختر کوچک تنها بود. تابستان‌ها، در حالی که مادرش روزها در یک متل محلی کار می‌کرد و بیشتر شب‌ها در بارهای استان اونس‌تاون می‌رقصید، پرستار بچه‌اش ...

این رمان به قصه ی زندگی مردی می پردازد که با شرافت و قدرت به شرارت ها باخته است.

در عوض این خانواده هم هست که ساعت های حکومت نظامی را به بازی متروپولیس می گذراند.

درنهایت، او غرق در این فکر بود که هستی انسان به کوتاهی زندگی علف های پاییزی است

مجلّا یکی از هزاران زنی‌ست که در هزارتوی پیچیده‌ی جوامع سنتی و مردسالار تنها قدم در مسیری می‌گذارد که تمام زنان خوب جامعه او نهاده‌اند و بر سرنوشتی گردن می‌نهد که تنها گزینه‌ی پیش روی اوست.