نمی‌توانم دوستت بدارم، مگر آن‌که رهایت کنم

ولی در پس این انزوا دنیایی به‌غایت انسانی نهفته است

داستان دو دوست قدیمی و سرنوشت‌های در هم تنیده‌شان است

روایتی داستانی از زندگی اندیشمندانی که خودخواهی بشری آن‌ها را تا مرز تباهی پیش‌ می‌بَرد.

آیا ما گرفتار سرنوشتی هستیم که ساختار ژنتیکی به‌ ارث‌ رسیده‌؟

شادمانی به‌معنای نوعی آرامش روانی و دوری از عذاب­های فکری است