اموری را که در حیطة وجدان، ذوق، سلیقه و مسائل مرتبط با شغل و معیشت هستند، نمی‌توان به کلیه شهروندان جامعه تعمیم داد...

چه سعادتی دارد شانه‌ ای كه لای موهایت گیر می‌كند

ما مردمی هستیم که دم به ساعت، یک نیروی نامرئی که در ماست، ما را از خودمان هی دور می کند

دلم را به خاک وطن بسپارید مگر که در آن هوا باز ایستد...

آغوش من از سفر پر است و در این هتل بی ستاره عاشق آسمان تهرانم که نگاه مرا برای خودم می خواهد