پاهایش را میکشید و از پله ها بالا میرفت عذابی الیم بود. پاکتی کاغذی زیر بغل داشت یک نان فرانسوی و یک شیشه باده سرخ بوردو

(جستارهایی پیرامون ادبیات)

روی میز سرش پر از صدای این و آن صدای آتو از نوشتن تندتر، نوشتن به صدها نمی رسید انگار بخواهی گل های سرخ قالی را بگیری توی دست نگاه داری

چند ماه پیش هم توی ملاصدرا داشتم می رفتم که یکهو چشمم خورد به یکی از همین نوشته ها