گفتم: «ديگه نمی خوام پيش اون بری. ديگه نمی خوام ببينيش.» و خم شدم روی او. اما او با يک حرکت هلم داد، گفت: «تو چه اهميتی برام داری؟

(داستان های ایتالیایی)

دفتر پنجم از دفترهای زندان گرامشی در سال های 1930-1932 نوشته شده است. در این جلد با دغدغه های جدی و پیگیر گرامشی در رویارویی با اصلی اتریم مسائل عصر خود سروکار می یابد

در خلال جنگ‌های جهانی یأس فلسفی و نا‌امیدی گریبان‌گیر تمام مردم اروپا شده بود و همه بدنبال دلیلی برای ادامه زندگی بودند. انریکو نماد نه تنها اروپاییان بلکه تمام مردم جهان است که زیر بار این اتفاقات کمر خم کردند، پریشان شدند، منزوی شدند، فرار کردند، شکنجه شدند و... مگریس به خوبی توانسته شرایط آن زمان را بازگو کند.

برای یافتن آنچه گم کرده‌ای باید به نجوای قلبت گوش بسپاری.

کیلومترها دورتر در شهر باستانی کاماکورا دو انسان تنها و منزوی با هم آشنا میشوند شوئیچی تصویرگری چهل ساله که به دنبال درگذشت مادرش به آنجا برگشته