(پیمان خون)

داستان با زاویه‌دید اول شخص و از زبان ایدیر جلیل، یک مرد ایرانی و با سوال‌هایی از یک آزمون شروع می شود

تنها چیزی که گذرا نیست، هنره. برای مخاطب پدید نمیاد. به وجود میاد فقط برای این که اینجا باشه

ماجرای یک عکاس خبری است که طی حادثه‌ای پایش شکسته است و مجبور است مدتی را روی صندلی چرخدار در خانه بماند.

سفر آن‌ها خود زندگی است؛ مسیری از دشواری‌ ها و پاداش‌ ها.

کلیشه‌ های گوتیک این ژانر را کنار گذاشته و تصویری واقعی از خشونت نهفته در زندگی بشر امروز ارائه داده است