چتر کوچک و شکسته ام را در توفان و سیلاب بر سرم می گیرم...

ما مانده بودیم باران شب سر بالایی خیابان و جوانی که می خواست در باران و در شب گم شود....

دلواپسی و دلتنگی وقتی به پایان می رسد که شب با دو سه قطره باران و دو سه قطره اشک پایان پذیرد...

شب بی‌خواب هرزه با دغدغه بی‌ چون و چرا در كنار بسترم پرواز می‌ كند...