بینه در «نقش هفتم زبان» جست و جویی برای یافتن قدرت مرموز زبان را آغاز میکند؛ قدرتی که میتواند نتایج عمیقی برای ارتباطات به همراه داشته باشد. این رمان به تأثیر زبان در جنبشهای فکری و شکل دادن به جامعه میپردازد.
رژیم حاکم بر سرزمینی خیالی در منطقهٔ خلیج فارس سقوط کرده است و دولتی دموکراتیک زمام امور را در دست گرفته است. اوضاع داخلی کشور به هم ریخته و مواضع همسایگان نسبت به استقرار یک نظام دموکراتیک در خاور نزدیک متفاوت است.
راویِ ساحره دخترکی سیزدهساله است به نام «اِما» که با روایت روزمرّگیهایش در کنار مادربزرگی که تازه به وجود او پی برده، قصهٔ رومانیِ سالهای 1990 را نقل میکند...
نویسندهٔ جوان این رمان با طرح چنین داستان جسورانهای، نگاهی نمادین و انتقادی دارد به سیستمهای قضاییای که وظیفهشان برقراری عدالت است امّا ظاهراً بویی از آن نبردهاند.