مدیران فرهنگی دانشگاه های کشور قبل از اقدام برای برنامه ریزی فرهنگی ، باید اصل بنیادی اصلاح و شکوفایی فرهنگ از طریق برنامه ریزی را بپذیرند.

دانشگاه‌ها بیش از هر نهاد اجتماعی دیگری، بر زیست بشری تأثیرگذارند و قدرت دموکراسی رقابت‌پذیری، اقتصادی، کیفیت زندگی، بهداشت فرهنگ و هنر جوامع منوط به کیفیت حکمرانی علمی است.