کریستوفر اینس در این کتاب با بررسی پیشرفت تئاتر آوانگارد از زمان شکل‌گیری نقطه‌ی آن در سال ۱۸۹۰، بیان می‌کند که نیروی محرکه‌ی تجربه های تئاتری مدرن، به‌صورتی ظاهرا متناقض، مبتنی بر بدوی‌گرایی است.