«شخصیت محوری» داستان آدم در آن روایت مشهور «خدا» است که میآفریند، نافرمانی را برنمی تابد و مجازات میکنند. اما در روایت قرآن، شخصیت محوری، «آدم» است که از خودش و زندگیش تصورات و باورهای پیدا میکنند.
تحت تأثیر همانها، دست به اقداماتی میزند. در اثر کارهایی که میکند، احساسات بسیار ناخوش آیند و رنج آلودی را تجربه میکند و نهایتاً با راهنمای پروردگار خودش، میآموزد چگونه خود را از چنین رنجهای در زندگی رها کرده و چگونه از خودش و زندگیش بیشتر مراقبت کرده و آرام و کامیاب زندگی کنند.
بی رنگ و طرح داستان آدم در روایتهای مشهور، آفرینش، نافرمانی و تبعید است. حال آن که روایت قرآن از این داستان با آفرینش، درگیری با تصورات و باورهای رنج آفرین و نهایتاً رهایی از آنها سامان یافته است.