ما همواره آنقدر به افرادی با استعدادهای ذاتی اهمیت میدهیم که از توجه به مستعدهای رشدپذیر غافل میشویم. همه میتوانند به دستاوردهای بزرگ دست یابند و برای این کار نیازی نیست از بدو تولد نابغه یا ستاره باشند، چرا که پیشرفت بیشتر از میزان تلاش بستگی به میزان مهارت و انعطاف در یادگیری دارد. بنابراین پرورش مهارتهای شخصیتی و توجه کافی به انگیزش منتج به ساختارهایی میشود که از طریق آنها میتوان فرصتهایی را برای کسانی که دستکم یا نادیده گرفته میشوند، ایجاد کرد.
بسیاری از ما به دانش و تخصصمان افتخار میکنیم و خیلی دوست داریم پای باورها و عقایدمان بمانیم. در یک دنیای باثبات، چنین طرزفکری منطقی است و ثبات عقیدۀ ما عواید قابل توجهی را به همراه خواهد داشت...
آدام گرانت در کتاب نوآفرینی به چالش بهبود دنیا از نقطه نظر افراد نواندیش—تفکراتی مانند ارزش گذاشتن به ایده هایی که خلاف جهت جریان به نظر می رسند، مبارزه با پیروی کورکورانه و سنت های تاریخ مصرف گذشته—می پردازد.