کتاب آخرین موومان (برج بابل)

داستان در واپسین سفر مالر در سال ۱۹۱۱ رخ می‌دهد؛ زمانی که او، در حالی که از بیماری‌ای علاج‌ناپذیر رنج می‌برد، با کشتی از اقیانوس اطلس می‌گذرد تا به اروپا بازگردد. روی عرشه‌ی کشتی، دور از دیگران و تنها در کنار پرستارش، او به خاطراتش پناه می‌برد-به موسیقی‌اش، موفقیت‌های حرفه‌ای‌اش و رنج‌های عمیق شخصی‌اش. ازدواج پیچیده‌اش با آلما مالر، فقدان دردناک دخترش و هزینه‌ی عاطفی وقف زندگی به هنر، همگی در ذهنش نقش می‌بندند. رمان از طریق خاطراتی گذرا و مونولوگ‌های درونی، پرتره‌ای از نابغه‌ای ترسیم می‌کند که در میان دستاوردهای سترگ هنری‌اش، به ناگزیری تنهایی و زوال پی برده است. در این واپسین سفر، مالر بیش از آنکه به آینده چشم بدوزد، با گذشته‌ی خود دست‌وپنجه نرم می‌کند، گویی که می‌خواهد پیش از فرارسیدن سکوت، معنای زندگی و هنر را دریابد.