در اعماق پاریس، در یک خانه‌ی کوچک و پنهان، هدایت در سکوت و تنهایی زندگی می‌کند.

گفتم، همان اول کار گفتن نوشتن داستان کوتاه کار من نیست...

من نیامده ام که از وادی نبودن به بود برگردم. تو که می دانی من نام یک پرنده هستم. و پرنده نابود نمی شود، بسمل می شود.

و هنوز به چشم می توانیم ببینیم که زنان ما در جاهای مختلف ایران پا به جای مرد کارهای دشوار انجام می دهند ....

بازگشت محمدرضا لطفی، نوازنده چیره دست و استاد موسیقی ملی به ایران اتفاقی خجسته است و عمیقا نمادین....

آدم درد را از یاد می برد، اما خطر نزول درد را هرگز

با خواندن این قصه، دعوای عربی یا ایرانی بودن هزار و یک شب کناری گذاشته می شود...

به زنی می اندیشم که چون از درون من می رفت....