کتاب سپنج رنج و شکنج و دقیانوس امپراتور شهر افسوس

 یک نقاش ژولیده و شوریده، در کنار یک بوم نقاشی مشغول کار است. بوم نقاشی بزرگ است و سفید. سفید یک دست، بدون هیچ طرح و نقش و رنگی. بر نیمکتی که بوم روی آن سوار شده است چندین کاسه ی رنگ و مقادیری قلم مو- در اندازه های گوناگون- دیده می شود، ولی در کاسه ها و بر قلم موها هیچ اثری از رنگ به چشم نمی خورد مگر سفید. نقاش آن چنان که نقاشان قلمی بر کاسه ی رنگ می زنند و نقشی بر بوم می نشانند و پس از برانداز حاصل کار، قلم دیگر و رنگی دیگر، به طرز کاملا عادی کار می کند و عابران- به طرز کاملا عادی تر- یک یک و دودو می آیند، لحظاتی می ایستند، نگاه می کنند و از آن همه هنر محظوظ می شوند.