کتاب روزی روزگاری فوتبال

 از سال 1321 مقارن با اشغال ایران، برگزاری مسابقات فوتبال ترکیب جدی تری گرفت. تیم ایران با تیم ارتش انگلستان که از بازیکنان مثل منین، میگر و بیک استفاده کرد در امجدیه رو به رو شد. در این دیدار برای اولین بار به طور رسمی بلیت فروخته شده. فدراسیون فوتبال ایران سال 1325 به وجود آمد و نخستین رئیس آن دکتر محمدعلی رکنی بود که چهار سال در آن مسند باقی ماند. ایران در آن دوران در المپیک لندن 1948 شرکت کرد و نام ورزشکاران ایران برای نخستین بار وارد آرشیوهای رسمی جهانی شد. همان سالی که محمدجعفر سلماسی یگانه مدال را در رشته ی وزنه برداری، مدال برنز، برای ایران به ارمغان آورد. همان سالی که محمد نامجو در وزن پنجاه و شش وزنه برداری پنجم شد. همان سالی که امانوئل آغاسی، پدر آندره آغاسی، به عنوان مشتزن ملی پوش ایران در وزن پنجاه و چهار کیلوگرم، در مرحله ی اول برابر الولرو ویسنته دونش از اسپانیا شکست خورد و حذف شد. از دهه ی 1320 به بعد بود که برد و باخت های تیم ملی شمرده شدند. همه به پیروزی ها بالیدند و شکست ها را به رخ کشیدند. وقتی تیم ملی ایران در 1326 در امجدیه برابر ترکیه قرار گرفت و سه بر یک مغلوب شد، یگانه گل ایران را مسعود برومند به ثمر رساند که شاگردی از مکتب باشگاه شاهین بود. بازوبند کاپیتانی را محمد خاتمی بسته بود که بعدها داماد شاه شد و با درجه ی ارتشبدی عنوان فرمانده ی نیروی هوایی را یدک کشید. ترک ها در استانبول شش گل به همان تیم زدند. پاکستانی ها هم در تهران پنج گل دریافت کردند تا فوتبال ایران طعم پیروزی بر یکی از همسایگانش را بچشد.