در این کتاب ، اورول با وجود ثبت خاطراتی شخصی، به انتقاد از فقر و نداری آدمهایی از اقشار پایین دست جامعه میپردازد و چهره بیرحم و ستمگرانۀ آن را مینمایاند. او همچنین طرز تلقی و باورهای مردم را نسبت به آواره های لندن نقد میکند و آنها را نادرست و در نتیجه تبلیغات و وجود قوانین موجود میداند که باعث چنین نتیجه گیریای در ذهن مردم جامعه شده است.