کتاب دانش خطرناک (شرق شناسی و مصائب آن)

نویسنده در این کتاب نسبتاً مفصل مبانی نظری و تاریخچه‌ی علمی به نام اورینتالیسم یا شرق‌شناسی را به‌دقت بررسی کرده و، هرچند معتقد است که ابداً نمی‌توان «گاه‌شماریِ واحدی در چارچوبی واضح و معین به دست داد»، بر این نظر است که شرق‌شناسی، به معنای دقیق کلمه، از قرن‌های شانزدهم و هفدهم میلادی به دست کسانی چون گیّوم پوستل، یاکو گولیوس و ادوارد پوکاک پدید آمده است. شرق‌شناسی در ایران با کتاب مشهور ادوارد سعید مطرح شد و تصویری که اروین از شرق‌شناسی به دست می‌دهد تا حد زیادی نقطه‌ی مقابل دیدگاه سعید در کتاب «شرق‌شناسی» است. کتاب «دانش خطرناک» در سال ۲۰۰۸ منتشر شد و برخلاف کتاب ادوارد سعید که نگاه ایدئولوژیک به شرق‌شناسی دارد سعی کرده تا با نگاهی بی‌طرف و فارغ از ایدئولوژی به شرق‌شناسی بپردازد. اروین تاریخ معاصر را در دانشگاه آکسفورد خواند. او تحصیلات تکمیلی‌اش را در دانشگاه مطالعات مشرق‌زمین و افریقا (SOAS) تحت نظارت برنارد لوئیس گذراند و در طول تحصیل به اسلام گروید. در سال ۱۹۷۲ استاد تاریخ قرون وسطی در دانشگاه سنت اندروز شد اما پنج‌سال بعد، در سال ۱۹۷۷ زندگی آکادمیک را رها کرد تا داستان‌نوسی را ادامه بدهد، البته او همچنان به‌طور پاره‌وقت در دانشگاه‌های آکسفورد و کمبریج تدریس می‌کند.