«ویل» را نگاه می کنم که روی صندلی کنار من می نشیند. آن را عقب می کشد تا مطمئن شود فاصله ی ایمن را رعایت کرده. نگاه جدیدی که دقیقا نمی شناسم، چشمانش را پر می کند، نگاه تمسخرآمیز یا طعنه زننده ای نیست، کاملا آزاد است، صادقانه است