کتاب نبودنت (2)

 در این میانه، زندگی همچنان می گذرد./ در این میانه، آفتاب و گوهران زلال باران/ غلتانند/ در چشم اندازها،/ بر هامون ها، بر درختان دوردست/ بر کوه ها و رودها،/ در این میانه، غازهای سفید، بر فراز آسمان آبی پاک، باز به خانه برمی گردند،/ هرکه هستی و هرچه تنها هستی/ جهان خود را یک سر به خیال تو می سپارد/ جهان صدایت می زند مثل غازهای وحشی، با صدایی تیز و پرشور