کتاب مارکس در واپسین سال ها (1883-1881)

از شک طفره نمی رفت بلکه بی پرده با آن روبه رو می شد، به جای پناه بردن به قطعیت نظرات خود و استقبال از ستایش نسنجیده ی نخستین مارکسیست ها، پیش بردن سریع پژوهشش را برگزید. این مارکس یکی از آن تبار بسیار نادر و از بیخ و بن شورشی است، سراسر متفاوت با تصویر ابوالهولی مرمرین که با یقینی جزمی به آینده اشاره می کند.