کتاب لایه های تاریکی

برشی از متن: «آنچه در لایه‌های تاریکی می‌شنویم سیری است از پراکندگی به تشکل. قطعاتی پراکنده که به تدریج فضایی ملودیک پیدا می‌کنند و در قطعه‌ی آخر به وحدتی تمام و کمال دست پیدا می‌کنند. صدای آواز در قطعه‌ی آخر، صدای یاس و هعمزان صدای امید است. صدای کسی که در اعماق تاریکی همچنان در بند تاریکی است؛ یا شاید صدای کسی است که از پس تمام رنج‌هایی که متحمل شده‌ایم به گوش‌مان می‌رسد تا امیدوارمان کند شاید هنوز در جایی، نور امیدی وجود دارد... موسیقی خصلتی دوگانه دارد. موسیقی هم فضا خلق می‌کند و هم فضایی را که در آن به نمایش در می‌آید یا اجرا می‌شود تحت‌ تاثیر قرار می‌دهد: درست به مانند انقلاب‌ها.»