کتاب ذهن، خود و جامعه

جورج هربرت مید، جامعه‌شناس و فیلسوف آمریکایی، در ۲۷ فوریه ۱۸۶۳ در ماساچوست زاده شد و در ۲۶ آوریل ۱۹۳۱ در شیکاگو درگذشت. جورج هربرت مید در کالج اوبرلین و هاروارد تحصیل کرد. از ۱۸۹۱ تا ۱۸۹۴ مدرس فلسفه و روان‌شناسی اجتماعی در دانشگاه میشیگان بود. در سال ۱۸۹۴، مید در دانشگاه شیکاگو حضور یافت. مربی شد و تا پایان عمرش در آنجا ماند. مید به سبب فعالیت‌هایش در زمینه روان‌شناسی اجتماعی و پراگماتیسم شناخته شده بود.

مشارکت جورج مید در روان‌شناسی اجتماعی نشان داد چگونه خود انسان در فرایند تعامل اجتماعی به وجود می‌آید. مید یکی از متفکران اصلی در میان پراگماتیست‌های آمریکایی بود که به‌شدت تحت تأثیر نظریۀ نسبیت و دکترین «ظهور» قرار گرفت. هدف نسبی‌گرایی مرکز کار فلسفی مید است. ذهن‌های بزرگی مانند مید مورد بهره‌برداری فیلسوفان بزرگ دیگری مانند جان دیویی (۲۰ اکتبر ۱۸۵۹–۱ ژوئن ۱۹۵۲) و جوشیا رویس (۲۰ نوامبر ۱۸۵۵–۱۴ سپتامبر ۱۹۱۶) قرار گرفت. مید هرگز کتابی منتشر نکرد. شاگردانش سخنرانی‌ها و یادداشت‌های او را از نوارهای ضبط‌شده و مقالات منتشرنشده ویرایش کردند و آثارش را پس از مرگش منتشر کردند.