کتاب دست های کوچولو کف می زنند

شب ها، راستش هر زمانی، ولی ب بیشتر اوقات در شب، وقتی خیابان باریک هرازگاهی با نور ضعیف چراغی روشن می شود، در محله ی قدیمی شهر نمی توان موزه و ساختمانهای دیگر را از هم تشخیص داد. رنگ موزه سفید است و سه طبقه بالا می رود و سپس به سمت بام کمی عقب نشینی دارد و آنجا پنجره های کوچکی از دل آجرهای یکدست و تروتمیز بیرون می زند. چیزی که آن عمارت را از همسایگانش متمایز می کند لوحه ای است برنجی که کنار در کوبانده و رویش، به چهار زبان، نام و ساعاتی که می شود محتویاتش را بازدید کرد حک کرده اند.